stilte in de duisternis

Stilte in de duisternis

Jarenlange stilte volgde op mijn gevoel
niet kunnen uitdrukken,niet kunnen zeggen,
niet kunnen verwoorden neen niks een uiting
kunnen geven aan dat immense gewoel, een gewoel

zo groot van binnen, door de jaren heen dat
de angst een groot goed werd en het steeds meer
begon te winnen, de stilte in de duisternis had zijn
plaats herwonnen en kwam terug
en sloeg als een mokerslag in op mij als een keihardeklap
op mijn hoofd handen alles op mijn rug

ik moest nu iets doen ik moest overleven het een kans geven
er over praten ik moest het er nu niet langer meer bij gaan laten.
hoe erg en hoe verschrikkelijk het allemaal ook is geweest

een plek moet het krijgen om te kunnen verwerken zodat ik verder kan
om mijn innerlijke ik te versterken er niet onderdoor ga
ik wil mijn leven niet verder als een kind van de rekening
dat nooit maar dan ook nooit de kans heeft gekregen
iets van haar leven te maken
omdat anderen daar altijd wel wat voor staken

met bruut geweld of met geestelijke mishandeling
nu even mijn hoofd leeg door een relaxte wandeling
ik kan wel degelijk dingen ik kan mooi tekenen en schilderen
ik ben creatief ik kan goed zingen
en men vind het goed en mooi
en krijg complimenten en zie er goed uit

en dat is weer tegen het zere been van hen
maar dat zal me wat ik kijk met trots in de spiegeling van de ruit
de stilte in de duisternis moet doorbroken worden
en langzaam gebeurd dat ook in kleine stappen ga ik vooruit
na vele jaren
soms duurt het mij te lang en zou ik het wat sneller willen
vergaren.
maar dan wordt ik gauw weer terug gevloten en even weer terecht gewezen
want er zijn zeker nog vele momenten te verwerken waar ik liever
niet aan denk en ook die zijn belangrijk
om uiteindelijk vrij te zijn
in het diepst ja echt in het aller diepst van mijn zijn
uit die stilte uit die duisternis
uit het diepst van mijn wezen
niets en niks meer van niemand meer te vrezen
dat zou mijn mooie toekomst zijn

karin

lichtpuntje in de duisternis

Lichtpuntje in de duisternis
Na vele jaren komt er nu eindelijk een een lichtpuntje in de duisternis
ik heb jaren moeten vechten voor deze vooruitgang maar eindelijk is het er dan toch gekomen als ik me niet vergis. wel slik ik nog veel medicijnen voor mijn angsten die ik heb opgelopen in al die jaren maar die heb ik nu ook beter onder controle door de therapie en stukje bij beetje leer ik daar mee om te gaan en kan ik heel voorzichtig weer wat beter het leven aan. ik maak af en toe een vreugde sprongetje zo blij als een klein kind wat voor het eerst de wereld ontdekt want wat heb ik dat lang niet kunnen doen altijd in mijn vrijheid beperkt nooit mogen leven nooit de wereld op een fijne manier mogen ontdekken iedereen moeten wantrouwen niemand om van te houden
iedereen die zich tegen je keerde omdat jij zo anders was door dat je zo hard was geworden door de situatie thuis wisten zij veel wat er zich daar af speelde zij zagen het niet maar telkens weer elke dag nachten lang huilde ik van verdriet.
nu dan eindelijk dat lichtpuntje gekomen dat ik voel dat ik dichter bij mezelf gekomen ben en ook weet dit gaat heel moeilijk worden omdat we dingen bespreken waar ik me intens voor schaam die zijn gebeurd en ik erg veel in mijn eentje om heb getreurd ik had niemand die ik het kon vertellen
dat was niet vertrouwd mijn leven niet zeker
ik zou het niet overleven
als ik er aan denk zit ik nu al te beven

de hypnose therapie brengt me dichter bij mezelf en zo kan ik praten in het diepste zijn van wie ik ben omdat ik mezelf eingelijk nog niet helemaal goed ken
er komen nog steeds verdrongen herinneringen boven die ik liever niet bespreek maar er uit moeten om verwerkt te moeten worden die stap voorwaarts voor een beter leven
die mij door de therapeut en anderen die me zo graag willen helpen
zo graag word gegeven

ik heb een schat van een man die me steunt in alles wat ik doe en ook op de hoogte is van de strijd die ik lever en hij steunt elke stap die ik maak en
is trots dat ik niet staak
ik ga voor die eind streep die steeds dichter in zicht komt
het lichtje in de duisternis is gaan schijnen
en zal eindelijk voor mij niet meer verdwijnen

dank jullie allen die mij altijd gesteund hebben en nog steunen ik hoop dat ik dat andersom ook voor jullie kan zijn
het doet enorm goed dat er zulke lieve mensen zijn

alle liefs van mij karin
ik schrijf misschien niet vaak maar dat wil niet zeggen dat ik jullie vergeet
de therapie is heftig en intens en vergt veel energie
door de ziekte die ik heb en de therapie die daarbij komt
kost het mij soms maanden om weer wat energie te vergaren om te kunnen schrijven

weet dan dat ik jullie niet vergeten ben maar zeker wel aan jullie denk
en jullie zeker niet vergeet

voor jullie alle heel veel liefs
warme knuffel
karin

nick en simon the boxer erg mooi nummer

Tranen van een kind

De tranen van een kind

De tranen van een kind dat zich van geen kwaad bewust is.
Een kind dat onschuldig ter wereld kwam maar er was wat mis.

Een meisje teer en klein kon niet voor zichzelf zorgen
had vader en moeder liefde nodig maar helaas mocht dit niet zo zijn

Moeder had een postnatale depressie en vader had de zorg voor twee kleine kinderen
waarvan ik ernstig ziek met de vraag op overleving
het deed hen niks er speelde niks geen wroeging geen spijt geen beleving.

daar lag je dan achter glas in het ziekenhuis geen contact alleen in je wiegje
verstoten van hen je ouders die je ook nog eens niet moesten mooi makkelijk zo
hoopten ze nou echt dat je misschien het niet zou halen dat je longetjes er mee op zouden houden zouden falen.

ik wil dat niet horen ik wil dat gewoon niet geloven
ik wil dat dat geluid in mijn oren gaat doven

maar als je vader glashard tegen je zegt als volwassen vrouw dat je er nooit had moeten zijn wanneer je een eerlijk antwoord wilt nu eens op al je vragen die je al die tijd hebt gehad en dat je je al die tijd al belogen en bedrogen hebt gevoeld

dan weet hij heus wel dat hij er niet meer omheen kan draaien en wat er wordt bedoeld
ik was te veel te snel en niet gewenst en had er dus niet moeten zijn

een kind dat dus nooit geboren had moeten worden
mijn ouders hadden genoeg gehad aan een kind gehad
had me dan naar een pleeggezin gebracht of laten adopteren zei ik nog gevat

maar dat was natuurlijk een schande en not done dat deed je niet
nee dan maar liever slaan en schoppen en zware mishandelingen toepassen
en roepen dat je je kind nooit gewild hebt dat is fijn

niks in de werels doet een kind meer pijn geen woord komt harder aan
dan die woorden om daarna vervolgens het goed proberen te maken met ik houd wel van je terwijl je bewusteloos op de grond hebt gelegen
en je niks meer durft te zeggen nee maar weer je mond houd steeds maar weer
hebt gezwegen

nu in therapie tijdens hypnose kan ik eindelijk praten en huilen met moeite
komen de tranen los eindelijk het werd eens tijd maar het is een heel heel zware dobber een heel zware strijd
ik kan moeilijk mijn emoties laten gaan moeilijk huilen
heb de neiging er van door te gaan flauw te vallen
dat is makkelijker dat is veilig vroeger ook dan viel ik bewusteloos en dan hielden ze op met slaan dan zat ik weer onder de blauwe plekken en builen
nu is dat gelukkig goed opgelost met goede medicatie dat de wegrakingen minder vaak voorkomen en als het al gebeurd kan ik rustig in een kamer bij komen
tot het over is
maar het gaat steeds beter huilen dat is wat nieuw voor me is
ik moet leren wat meer zelfvertrouwen te krijgen wat zekerder te worden
zodat ik weer wat beter in het leven kan komen te staan
en er door de therapie weer vol voor kan gaan

als alles straks achter de rug is en het verleden echt het verleden is
zijn plek heeft gekregen
dan kan ik zeggen ik heb dat achter mij gelaten het aan de kinderketting geregen
nu kijk ik vooruit en ga een nieuwe toekomst tegemoed
hopelijk met veel goede momenten
veel zon in mijn leven
dat is mijn doel mijn toekomst mijn streven.

liefs karin

Verdrongen zijn de herinneringen

Verdrongen zijn mijn herinneringen, mijn gedachten leeg
als ik aan de momenten terug denk
in mijn binnenste zo naar geluk en liefde streef.

Jij klein meisje in mij zo verdrietig, om wat jou
is aangedaan, verwerkingsproces
om niet meer met dit alles alleen te staan.

diep heeft alles zijn sporen nagelaten alles nog eens overdacht
als pijn komt het mijn lichaam binnen als een schaduw in de nacht.

hevig zijn de momenten waarop wordt getreurd,
om de dingen die er vroeger zijn gebeurd

er niet toe doen er niet mogen zijn
geen respect geen liefde, onschuldig kind nog maar zo klein

muren bouwen nu weer afbreken.
wachten op hulp nu er voor gaan een goed teken

zwaar is de strijd maar wel door te komen
zwaar zijn de momenten de herinneringen de dromen

rustig stap voor stap verder gaan
om straks de herinneringen
de herinneringen te laten zijn

jij jij te mogen zijn
jij in een ander leven te staan

karin

lekker glutenvrij brood voor iedereen aan te raden

ddor mijn gluten intolerantie coeliakie
moet ik mijn leven lang een glutenvrij dieet volgen
nu is het brood vaak een ware strijd want dat is vaak niet te eten
zo droog en smaakloos
sinds een tijdje is er nu een nieuw merk op de markt dat ik
echt een hele verbetering vind
het smaakt als gewoon brood
even afbakken in de oven en heerlijk vers en luchtig
het heet Bezgluten en is van origine pools
is verkrijgbaar via de website of in de reformwinkels
echt een aanrader

succes allen die hier mee te maken hebben

karin

nick en simon sound of silence