na lange tijd afwezig te zijn geweest
nee het was totaal geen feest
disosiatie de een na de ander
waardoor ik in mijn doen en laten helemaal verander
onzekerheden over hoe het nu verder gaat met behandeling
alles op een hoop een stapel niet meer één ding
ik kon niet meer verder en medicijnen moeten mij er wat doorheen slepen
en ik wil er echt niet mee dwepen
maar wat voelt het heerlijk om even weer hier te zijn
zonder al die emotie's zonder al dat verdriet en die pijn
ik weet dat het moet voor de verwerking ervan
maar dat komt ook zeker te sprake met de therapeut als die bereikbaar is dan
het is een lang proces en niet zomaar klaar
wat ik soms ook als extreem naar ervaar
maar door de zure appel heen bijten en terug komen sterken dan ooit
ik mijn uiteindelijke doel
met een trots en opgeheven hoofd een goed gevoel
ik ben niet schuld aan al wat zij me hebben aangedaan
en eens dat zal ik dat ook kunnen snappen
om dan in een mooie wereld vol van liefde begrip
zonder die haat te staan
het is zwaar en soms voelt het ook niet zonder gevaar
toch is dat geweken
alleen ben ik soms een beetje onder de druk bezweken
langzaam ben ik er nu weer en ga van dit log weer wat moois maken
ik ga mijn strijd in ieder geval niet opgeven niet staken
veel liefs van mij karin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten