Verdrongen zijn de herinneringen

Verdrongen zijn mijn herinneringen, mijn gedachten leeg
als ik aan de momenten terug denk
in mijn binnenste zo naar geluk en liefde streef.

Jij klein meisje in mij zo verdrietig, om wat jou
is aangedaan, verwerkingsproces
om niet meer met dit alles alleen te staan.

diep heeft alles zijn sporen nagelaten alles nog eens overdacht
als pijn komt het mijn lichaam binnen als een schaduw in de nacht.

hevig zijn de momenten waarop wordt getreurd,
om de dingen die er vroeger zijn gebeurd

er niet toe doen er niet mogen zijn
geen respect geen liefde, onschuldig kind nog maar zo klein

muren bouwen nu weer afbreken.
wachten op hulp nu er voor gaan een goed teken

zwaar is de strijd maar wel door te komen
zwaar zijn de momenten de herinneringen de dromen

rustig stap voor stap verder gaan
om straks de herinneringen
de herinneringen te laten zijn

jij jij te mogen zijn
jij in een ander leven te staan

karin