Tranen van een kind

De tranen van een kind

De tranen van een kind dat zich van geen kwaad bewust is.
Een kind dat onschuldig ter wereld kwam maar er was wat mis.

Een meisje teer en klein kon niet voor zichzelf zorgen
had vader en moeder liefde nodig maar helaas mocht dit niet zo zijn

Moeder had een postnatale depressie en vader had de zorg voor twee kleine kinderen
waarvan ik ernstig ziek met de vraag op overleving
het deed hen niks er speelde niks geen wroeging geen spijt geen beleving.

daar lag je dan achter glas in het ziekenhuis geen contact alleen in je wiegje
verstoten van hen je ouders die je ook nog eens niet moesten mooi makkelijk zo
hoopten ze nou echt dat je misschien het niet zou halen dat je longetjes er mee op zouden houden zouden falen.

ik wil dat niet horen ik wil dat gewoon niet geloven
ik wil dat dat geluid in mijn oren gaat doven

maar als je vader glashard tegen je zegt als volwassen vrouw dat je er nooit had moeten zijn wanneer je een eerlijk antwoord wilt nu eens op al je vragen die je al die tijd hebt gehad en dat je je al die tijd al belogen en bedrogen hebt gevoeld

dan weet hij heus wel dat hij er niet meer omheen kan draaien en wat er wordt bedoeld
ik was te veel te snel en niet gewenst en had er dus niet moeten zijn

een kind dat dus nooit geboren had moeten worden
mijn ouders hadden genoeg gehad aan een kind gehad
had me dan naar een pleeggezin gebracht of laten adopteren zei ik nog gevat

maar dat was natuurlijk een schande en not done dat deed je niet
nee dan maar liever slaan en schoppen en zware mishandelingen toepassen
en roepen dat je je kind nooit gewild hebt dat is fijn

niks in de werels doet een kind meer pijn geen woord komt harder aan
dan die woorden om daarna vervolgens het goed proberen te maken met ik houd wel van je terwijl je bewusteloos op de grond hebt gelegen
en je niks meer durft te zeggen nee maar weer je mond houd steeds maar weer
hebt gezwegen

nu in therapie tijdens hypnose kan ik eindelijk praten en huilen met moeite
komen de tranen los eindelijk het werd eens tijd maar het is een heel heel zware dobber een heel zware strijd
ik kan moeilijk mijn emoties laten gaan moeilijk huilen
heb de neiging er van door te gaan flauw te vallen
dat is makkelijker dat is veilig vroeger ook dan viel ik bewusteloos en dan hielden ze op met slaan dan zat ik weer onder de blauwe plekken en builen
nu is dat gelukkig goed opgelost met goede medicatie dat de wegrakingen minder vaak voorkomen en als het al gebeurd kan ik rustig in een kamer bij komen
tot het over is
maar het gaat steeds beter huilen dat is wat nieuw voor me is
ik moet leren wat meer zelfvertrouwen te krijgen wat zekerder te worden
zodat ik weer wat beter in het leven kan komen te staan
en er door de therapie weer vol voor kan gaan

als alles straks achter de rug is en het verleden echt het verleden is
zijn plek heeft gekregen
dan kan ik zeggen ik heb dat achter mij gelaten het aan de kinderketting geregen
nu kijk ik vooruit en ga een nieuwe toekomst tegemoed
hopelijk met veel goede momenten
veel zon in mijn leven
dat is mijn doel mijn toekomst mijn streven.

liefs karin