Ik wil niet slapen maar een hoofd zonder zorgen
niet me hoeven af te vragen wat brengt de dag van morgen
steeds die angst te moeten trotseren
steeds van het onbekende gevoel het kind in mij te leren houden
ja dat te moeten leren
de afstand is nog zo vreselijk groot
mijn lijf zegt vaak nee het gevoel zwaar moe en leeg als lood
toch wil ik het doorstaan moet ik het aangaan
om eens aan de andere kant te staan de vrijheid die
echt eens daar zal zijn
de weg er naar toe doet zo ontzettend veel pijn
al die herinneringen momenten dringen mijn leven weer binnen
soms weet ik het even niet meer raak ik in paniek even niet meer bij zinnen
dan is daar mijn hulp die me wijst op wat er gaande is
dat het er bij hoort maar niet mis
dan een geruststellend woord een mooi gebaar
even niks te zeggen geen gemaar
maar luisteren en voelen
dat is wat ze met die inzichten bedoelen
om het eens eens een plekje te kunnen geven
nu lukt het nog maar voor 20%
maar 100% is het streven
dat dit niet in een dag klaar is besef ik maar al te goed
maar stilletjes aan ga ik wel die berg op
stapje voor stapje die vrijheid tegemoed
en dan val ik wel eens naar benee
en heb ik ook wel eens pijn in mijn hart een snee
de pijn van vroeger die mij is aangedaan
waar ik niet zomaar aan voorbij kan gaan
het is zo dubbel zo graag anders willen
en dan van binnen twee zijn zo van elkaar verschillen
rationeel en emotioneel wat zal het worden
wie gaat er winnen
ik weet soms niet waar ik moet beginnen
ik van buiten denk en voel rationeel
een cocon die ik heb opgesteld maar steeds minder heel
van binnen ben ik emotioneel
en dat uit zich steeds meer
de huilbuien het boos worden de angst en paniek het is er weer
maar het geeft niet meer het mag er zijn
en op zich is dat wel fijn
ik hoef er niet meer alleen mee te zijn
toen beschermd om te kunnen overleven
door mijn hulpgever
nu door beide hulpgevers
gesteund en altijd daar voor mij
om mij weer vrij te krijgen
in een leven zonder verdriet zonder pijn
zodat ik weer kan slapen
zonder een hoofd vol zorgen zal zijn
de weg is lang niet zomaar genomen
maar eens dan zal deze er zijn
dan zal ik er komen
mijn dank gaat dan uit naar ieder die mij heeft gesteund
waar ik al die tijd mijn emotie's gevoelens kon uiten
waar ik op heb geleund
ik zal ze nooit vergeten
en vooral mijn hulpverlener en verleners niet
die steunt mij en steunen mij bij al mij verdriet
de diepere betekenis hiervan zal iemand wel begrijpen wat ik bedoel
hoe ik die hulp ervaar en voel
ik ga er voor met deze hulp die is geboden om te komen tot dat doel
met een goed en vol vertrouwen gevoel
soms zal ik huilen soms zal ik boos of verdrietig zijn
maar dat is goed dan kan ik verder dat is alleen maar fijn
one day i will stand on the top
and i will be proud that i made it
liefs karin
Lieve Karin,
BeantwoordenVerwijderenWat is het toch veel om te verwerken.
Steeds weer andere dingen die naar boven komen om opnieuw doorheen te gaan.
Je bent moedig en bewonderenswaardig bezig.
Houd hoop en moed, meisjelief.
Je bent sterk in de strijd.
Eens dan zijn al je zorgen kwijt.
Sterkte, succes en een hele dikke knuffel
van Mies. <3
lieve mies
BeantwoordenVerwijderendank je wel voor je lieve reaktie
het is inderdaad soms zo veel dat je
het even niet meer weet
ik ga er voor dat het beter zal worden
en dat zal ook wel lukken
maar soms dan is het even zwaar
waar jij natuurlijk ook alles van weet
eens dan zullen we er komen
jij ook veel sterkte
en alle liefs van mij
en dank je wel
karin
Lieve Karin,
BeantwoordenVerwijderenAllereerst zeggen dat je hele mooie site hebt gemaakt en geschreven ! fijne rustgevend beeld dat je rustig kan lezen. Is de site gratis als van die punt ? Lijkt ons wel om echt nieuwe site te maken, hmmm.
Probeer zoveel mogelijk de zorgen in bed te vermijden,
als de vervelende gedachten in je hersenen blijven spoken, zeg je : " Weg jij ! "
Gewoon jezelf hen weg blazen, of hen met je vingers uitknikkeren ( Gebaartjes ).
Dat heb ik soms ook last van gedachten
die maar steeds blijven ronddolen, vooral
over het werken, situatie op de werkvloer,
manier van communicatie van de bazen of chefs.
Dan zeg je : " Nou, ik doe het nu wat ik zelf wil, laat hen barsten! " .
Of je eigen hobbys bezig blijven doen.
Soms houdt de gedachten in constant of ik niet met potlood moet tekenen op de papier, zodat ik het dan misschien wat kan creeëren.
Toch heb ik sinds een weekje niets gedaan.
Alleen maar dat gedachten moet ik zelf ook leren praktiseren, he.
Leef vandaag en niet morgen
Veel sterkte met je wilskracht en strijdpad!
Liefs van Judith en Lea
lieve judith en lea
BeantwoordenVerwijderenwat leuk om jullie hier te zien
en fijn te lezen dat jullie de site mooi vinden
ik probeer hem ook zo up to date mogelijk te houden
dank jullie voor jullie lieve bericht
inderdaad probeer ik afleiding te zoeken
en andere dingen te doen om maar weg te gaan van die enge en nare gedachten
het lukt steeds beter maar ik ben er nog lang niet
maar dat gaat komen hoor
het is gewoon een hoop om in te zien
dank jullie wel voor jullie steun
en lieve woorden
ze doen me goed
liefs van mij karin